Pelvis (Leğen) İnfeksiyonları

PELVİS (LEĞEN) İNFEKSİYONLARI: Kadının pelvis bölgesine yerleşmiş olan infeksiyonların, yaklaşık % 6O’ı neisseria gonorrhoeae mikrobuna bağlıdır. Bundan başka streptokoklar, stafi-lokoklar ve eşeria koli gibi bakteriler de özellikle düşük, loğusalık ve üreme organlarına cerrahi girişimler sonrasında pelviste infeksiyona yol açmaktadırlar.Neisseria gonorrhoeaeye bağlı pelvis infeksiyon-larında, hastalığın ilk odağı rektum, üretra ya da rahim ağzı mukozası olmaktadır. İnfeksiyon daha sonra rahim, fallop boruları ve ovaryuma doğru tırmanmaktadır. Rahimdeki infeksiyon genellikle geçicidir. Çünkü adet kanaması yardımıyla, rahim kendi kendisini temizlemektedir.

Ancak fallop boruları ve ovaryum bu olanağa sahip değildir. Fallop borularında neisseria gonorrhoeae bağlı olarak gelişen infeksiyon sıklıkla bu boruları tıkamakta ve fallop borusunun iç boşhığuyla ovaryum arasına cerahat birikmesi, “Tubo-ovarien apse” denilen bir apsenin oluşmasına neden olmaktadır. Eğer fallop borusunun ağzı açıksa, infeksiyon peritona yayılmakta ve peritonda iltihaba yol açmaktadır. Bu iltihaba “Pelviperitonit” denilmektedir. Ender olmamakla birlikte, pelviste apseler de gelişebilmektedir. Gonoreye (bel soğulduğu) bağlı olarak gelişen fallop borusu iltihapları, bunları tıkayarak kadında sıklıkla kısırlığa yol açmaktadır.Streptokok, stafilokok ve eşeria koli gibi bakteriler ise üreme organlarının birine kaynak nokta olarak yerleştikten sonra, toplar ve lenf damarları aracılığıyla üreme organlarmın duvarları boyunca yayılırlar. Bu sırada organların iç yüzeyleri sağlam kahr. Bu nedenle, bu vakalarda özellikle fallop borularının tıkanmasına bağlı kısırlık gelişmesine çok ender rastlanır. Pelvis infeksiyonları belirti ve bulgu yönünden oldukça zengindir. Karnın alt yarısında, pelvis (leğen) bölgesinde ağrı, kas spazmı, gerginlik ve pelvis infeksiyonu kuşkusunu doğurmalıdır. Bu-lantı-kusma, ateş yükselmesi, nabzın hızlanması, idrar etmede ya da dışkılamada ağrı, rahatsızlık, vaginadan lökore denilen kirli beyaz bir akıntının gelmesi, hastalığın teşhisinde yardımcı olan bulgulardır.Vakanın özelliklerine göre, uygun antibiyotikler, yatarak dinlenme, bazen uygun cerrahi girişimler (Posterior colpotomy) ve kanın pıhtılaşmasını geciktiren tedavi yöntemlerinden biri ya da birkaçı denenerek hastaya yardım edilmeye çalışılır..