ÇENGELLİ SOLUCAN HASTALIKLARI

ÇENGELLİ SOLUCAN HASTALIKLARI:

Dünyada insanların yaklaşık 1/4′ünde bulunan ve ülkemizde de Doğu Karadeniz ve Doğu Akdeniz yörelerinde oldukça sık rastlanan çengelli solucanlar, insanın incebağırsağına yerleşerek hastalığa yol açarlar. “Antilostoma duodenale” ve “Nekator amerikanus” insanda rastlanan çengelli solucanlardandır. Bu solucanların kurtçukları insan vücudu içinde belli bir yol izleyerek göç ederler ve bu göçleri sırasında belli bozukluklara ve belirtilere yol açarlar. Döllenmiş olan yumurtalar hastanın dışkısı içinde dışarı atılırlar. Bunlardan çıkan kurtçuklar organik madde artıkları üzerinde beslenirler. Bu kurtçukların bulaştığı topraklara çıplak ayakla basan insanların ayak derisinden insanın vücuduna girerler. Giriş yeri genellikle ayak parmakları arasındaki deridir. Kurtçuk buradan kan dolaşımına girer ve kan yoluyla sağ kalbe, oradan akciğere oradan da nefes borusu yoluyla gırtlağa ve daha sonra da yutağa göç eder. Kurtçuklar daha sonra hasta tarafından yutularak yemek borusu yoluyla mideye, oradan da bağırsağa geçer. Bağırsağa gelen kurtçuk buraya tutunur. Kurtçuğun vücuda ilk girdiği yer olan ayak parmakları arasındaki deri bölgesinde şiddetli bir kaşıntı gelişir Buna ek olarak deride kızarma, şişlik, ürtiker benzeri değişiklikler başlayabilir. Bu, kurtçuğa karşı beliren allerjiye bağlıdır. Kurtçuklar akciğerlerden geçerken bu organda kanamalara yol açabilirler, öksürük, kanlı balgam, bazı vakalarda ise zatürree kurtçuğun akciğerdeki göçüne bağlı olarak gelişebilir. İnce bağırsağa ulaşan kurtçuklar burada olgun-laşarak erişkin duruma geçerler. Olgun bağırsak solucanları çengelleriyle bağırsak duvarına tutunurlar. Buraları zedeleyerek kanamaya yol açar ve bu kanla beslenirler. Bazı hastalarda günde yaklaşık 15-20 kez çok sulu ve sarı renkli ishal görülebilir. Hastaların çoğunda kansızlık, buna bağlı olarak çarpıntı, nefes darlığı gibi belirtiler başlar. Hastalanan çocukların gelişmeleri aksar. Hastaların dışkısında solucana ait yumurtaların görülmesiyle kesin teşhis konulur. Tedavide “Be-fenyum Hidroksi Naftoat”, “Etilen Tetra Klorür”, “Pirantel Pamoat” ve “Mebendazol” adlı ilaçlardan yararlanılmaktadır. Hastalığın yayılmasını önlemek için hastaların tedavi edilmesi ve dışkılarının, çevreyi kirletmemesi sağlanmalıdır.