FETUS ÖLÜMLERİfANNE KARNINDA BEBEĞİN ÖLÜMÜ): 20 haftalık gebelik süresinden sonra oluşan rahim içindeki bebek ölümlerine denir. Hamileliklerin % 0.5-1′inde görülür. Bu duruma neden olarak başlıca, kalıtım ve çevre etkenleri rol oynamaktadır. Özellikle genç kadınlarda kalıtım etkeni daha önem kazanmaktadır. Fetus, ana rahminde geliştikçe, oksijen gereksinimi artmaktadır, bu nedenledir ki fetus ölümlerinde, oksijen yetersizliği çok suçlanmaktadır. Yani bilim adamları fetus Ölümlerinde, oksijen yetersizliği ve oksijensizliğin ana etken olduğunu söylemektedirler. Plasentanın erken ayrılması, kordon anomalileri, hamilelik zehirlenmeleri, annedeki kalp, böbrek hastalıkları, anemi (kansızlık), frengi, Rh uyuşmazlığı vb. sonucu oksijen yetersizliği oluşmakta ve fetus bu nedenlere bağlı olarak ölmektedir.
Fetus ölümleri çeşitli klinik, radyolojik ve biyolojik verilerle ortaya çıkartabilmektedir. Rahim içindeki fetus ölümünden yaklaşık 2 hafta sonra doğum başlayarak fetus dışarı atılır. Bazen de uzun süre atılmayabilmektedir. Böyle ana rah-
minde ölen bebeklerin % 95′i 5 hafta içinde kendiliğinden dışarı atılır, yani doğar. Eğer ölü bebek anne içinde 4 haftadan fazla kalacak olursa, bu bebeğin doğumundan sonra annede kanama bozukluğu, kanamanm durmaması gibi tehlikeli bir durum ortaya çıkar. Buna tıp dilinde “tüketim koagülopatisi” denir. Bu nedenle böyle durumlarda bebeğin doğumunun 5 haftadan daha fazla geciktirilmemesi gerekir. Bu gibi durumlarda bu konuda uzman bir doktora ya da bir kadm-doğum kliniğine başvurmak gereklidir. Normal gebelik gelişimi sırasında, bu tür durumlarla karşılaşmamak için, gebeliğin başından bir doktor kontroluna girmek, var olan hastalıkların tedavisine başlamak ve titizlikle sürdürmek gerekmektedir.