ERİTROBLASTOZİS FÖTAIİS – HİDROPS FÖTAÎİS: Bir önceki başlıkta da belirttiğimiz gibi, anne ile çocuk kanı arasında Rh uyuşmazlığı bulunduğunda ve eğer anne kanında çocuğun Rh ( + } kanma karşı antikorlar oluşmuşsa, bu antikorlar plasentayı aşıp çocuğa ulaşırlar ve onun alyuvarlarının erimesine yol açarlar. Çocukta gelişen bozukluklar bu olaym ağırlığıyla orantılıdır. Çocuğun alyuvarları sürekli olarak eritildiğinden, çocuğun kan yapımı hızlanır. Bu hızlanma nedeniyle “Eritroblast” denilen çok sayıdaki genç alyuvarlar çocuğun kanma karışmaya başlarlar. Bu durum “Eritroblastozis föta-lis” olarak adlandırılmıştır. Hastalık ağırlaştıkça çocuğun derisinde ödem (şişlik) gelişir, periton, akciğer ve kalp zarları arasında sıvı birikir. Bu durumlar “Hidrops fötalis” olarak adlandırılmaktadır. Bebuk adeta mumyalanmış gibi bir görünüme sahiptir. Hidrops vakalarında plasenta
da büyümüş ve ödemli bir biçim kazanmıştır. Çocuğun karaciğerinde yağlanma, safra kanallarında tıkanıklıklar, kalbinde büyüme, akciğerlerinde ise kanama odaklarına rastlanır. Fazla miktarda alyuvar eridiği ve parçalandığından, kandaki indirekt bilirubin düzeyi yükselir. Bu ise özellikle doğumdan sonra beynin belli bölgelerine birikerek sinir sisteminde kalıcı zedelenmelere ve işlev bozukluklarına yol açabilir. Buna “Kernik-terus” denildiği, daha önce belirtilmişti. Hidrops fötalisli çocuklar, daha doğmadan ölebilirler; ölüm kansızlık ve/veya kalp yetmezliğine bağlıdır. Eğer çocuk doğup yaşarsa, soluk ve şişmiş bir görünüm gösterir. Derhal yoğun bakıma alınmalıdır. Doğduktan kısa bir süre sonra ölebilir, ölüm kalp- solunum yetmezliği ve/veya kansızlığa bağlıdır. Eritroblastozis fötalis teşhis edildiğinde hamileliğin 24 – 32. haftaları arasında özel bir teknikle çocuğun periton boşluğuna O Rh {-) kan özel enjeksiyonlarla dışarıdan zerk edilir. Böylece çocuğa bir miktar kan kazandırılmış olunur. Bu kan nakilleri 2- 3 haftada bir yinelenir. Bazı vakalarda ise hamileliğin 34. haftasında doğum yaptırılarak, çocuğu kurtarma yoluna gidilir.