Epilepsi (Sara) Tedavisinin Genel İlkeleri

EPİLEPSİ (SARA) TEDAVİSİNİN GENEL İLKELERİ: Çeşitli ilaçların kullanılmasıyla epilepsi (sara) artık tedavi edilebilen, en azından kontrol altına alınabilen hastalıklar grubuna katılmıştır. Ancak epileptik bir hasta yakınları tarafından uygun bir biçimde ilgi göremediğinde, bazı psikolojik sorunları yaşamak zorunda kalmaktadır. Bu bölümde önce epileptik hastalara, sonra da onların yakınlarına bazı önerilerde bulunacağız. Alkol, yorgunluk, ağır kas ozgersiz-leri, aralıklı ışık epilepsi nöbetinin yinelenmesine neden olmaktadır. Buna göre saralı bir hastanın kesinlikle alkollü içkiler kullanmaması gerekmektedir. Karanlıkta televizyon seyretmek, güneşli bir havada ağaçlık bir yerden otomobille geçerken ağaç yaprakları arasından güneş ışınlarının aralıklı bir biçimde hastanın gözüne ulaşması ya da bazı gece kulüplerinde ve diskoteklerde kullanılan hızlı yanıp sonen şiddetli ışıklar, otomobille yapılan gece yolculuklarında karşıdan gelen otomobillerin farları ve bunlar gibi pek çok aralıklı ışık kaynağı bir epileptik hastada nöbete neden olabilir.

Ağır kas ezgersizleri, örneğin uzun süre koşmak, top oynamak yeni bir epilepsi atağının tetiğini çekebilir.

Epileptik hastaların uygun bir ilaç tedavisi görmelerine karşın, otomobil kullanabilmeleri için en az bir yıl boyunca sara nöbetine hiç yakalanmamış olmaları gerekmektedir. Hastala-larm yalnız olarak yüzmemeleri gerekir. Yelken, binicilik gibi sporları da tek başlarına yapmamaları gerekir. Hastaların dikkat etmeleri gereken en önemli noktalardan biri de epilepsi tedavisi için kullandıkları ilaçları, kesinlikle aniden bırakmamalarıdır. Eğer alınan ilaçlar aniden bırakılırsa hasta

ölümle sonuçlanabüecek status epileptikus tablosuna girebilir. îlaç tedavisinin kesümesi için hastanın 3-5 yıl süreyle hiç bir epüepsi nöbeti geçirmemiş olması gerekir. İlacın kesilmesine karar verildiğinde ise, 1-2 yıl süren bir dönemde ilaç dozu yavaş yavaş azaltılarak ilaç tedavisine son verilir, tlaç tedavisinin uzun yıllar ya da yaşam boyu sürdürülmesi gerekebilir. Hastaların bu tedaviden kaçınmamaları gerekir. Epilepsi hastalarının tehlikeli işlerde çalıştırılmaması gerek onların gerekse çalışma arkadaşlarının ve diğer kişilerin güvenliği açısından önemlidir. Bu hastalara toplu taşıt araçları kullanma izni verilmemesi gerekir. Epilepsi hastaları nöbet geçirme korkusuyla sürekli bir tedirginlik içindedirler, özgüvenleri sarsılmış olabilir. Yakınları hastaya güvensizlik duyabilirler. Bütün bunlar hastalarda önemli psikolojik sorunların ortaya çıkmasına neden olabilir. Epileptik hastalara ügi ve yakınlık göstermek gerekir. Fakat bu ilgi ve yardım hastayı bağımlı, özgüveni sarsılmış bir kişiliğe itecek kadar aşırı olmamalıdır. Yapılan yardımlar ve gösterilen ilgi acıma duygusundan kaynaklanmaman, böyle bir duyguyu yansıtma-mamahdır. Hastanın özgüveninin sürekli desteklenmesi gerekir. Ona uygun sorumluluklar verilerek, kendisine güvenildiği belirtilmelidir. Uygun sportif çalışmalar da özgüvenin en iyi desteklerinden biridir. Hastaların kesinlikle toplum dışı bırakılmamaları gerekir. Unutulmamalıdır ki, günümüzde yüksek eğitimim tamamlamış ve çok önemli görevler üstlenmiş olan pek çok,epileptik (sara) hasta bulunmaktadır. Bu hastalar uygun bir tedaviyle, artık normal bir yaşam sürdürebilmektedirl