buckle Anlamı, Karşılığı

# A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P Q R S Ş T U Ü V W X Y Z

İngilizce - Türkçe

  • buckle
    i. toka. f. 1. (tokalı bir şeyi) bağlamak. 2. yer yer kabarmak/kamburlaşmak. 3. çökmeye başlamak.
  • buckle down
    ciddiyetle/gayretle çalışmak.
  • buckle on
    (tokalı bir kayışla) (bir şeyi) takmak/giymek.