front Anlamı, Karşılığı

İngilizce - Türkçe

• front

  i. 1. ön; ön cephe; ön taraf. 2. (savaşta) cephe. 3. (havaya ait) cephe. 4. (göl, deniz v.b.´ne ait) kıyı, kenar. s. ön, öndeki. f. on -e bakmak.
• front line

  ask. cephe, cephe hattı, ileri hat.
• front page

  gazet. baş sayfa. front-wheel drive oto. önden çekişli: This car´s got front-wheel drive. Bu araba önden çekişli.
• front sight

  (tüfekte) arpacık.