public Anlamı, Karşılığı

İngilizce - Türkçe

• public

  s. 1. umumi, halka ait. 2. halka/herkese açık. 3. açık, aleni. i. 1. halk, ahali, kamu, umum. 2. seyirciler. public-address system (havaalanı, alışveriş merkezi v.b.´nde) hoparlör sistemi.
• public convenience

  İng. umumi tuvalet/hela.
• public debt

  devlet borçları.
• public domain

  1. kamu arazisi. 2. halkın malı.
• public enemy

  halk düşmanı.
• public health

  halk sağlığı.
• public holiday

  resmi tatil günü.
• public house

  1. İng. bar, pub. 2. han, otel.
• public law

  kamu hukuku, amme hukuku.
• public library

  halk kütüphanesi.
• public nuisance

  kamu için zararlı olan davranış.
• public opinion

  kamuoyu.
• public prosecutor

  savcı.
• public relations

  halkla ilişkiler.
• public revenue

  devlet geliri.
• public revenues

  devlet geliri.
• public school

  1. devlet okulu. 2. İng. özel okul.
• public school

  1. devlet okulu. 2. İng. özel okul.
• public sector

  kamu kesimi/sektörü.
• public servant

  devlet memuru.
• public servant

  memur, devlet memuru.
• public service

  kamu hizmeti.
• public service

  kamu hizmeti.
• public utilities

  (elektrik, su idaresi gibi) kamu hizmeti kuruluşları.
• public works

  bayındırlık işleri.