stab Anlamı, Karşılığı

# A B C Ç D E F G H I İ J K L M N O Ö P Q R S Ş T U Ü V W X Y Z

İngilizce - Türkçe

  • stab
    f. (--bed, --bing) 1. bıçaklamak. 2. batırmak; saplamak; delmek: He stabbed the meat with his fork. Çatalını ete sapladı. i.
  • stab s.o. in the back
    k. dili birini arkadan vurmak, birine kalleşlik etmek.