trust
i. 1. güven, itimat. 2. umut. 3. emanet. 4. sorumluluk; görev, vazife. 5. mütevellilik; mutemetlik. 6. vakıf. 7. tröst. f. 1. güvenmek, itimat etmek: The child trusts its mother. Çocuk annesine güveniyor. She trusts her husband to do the shopping. Alışveriş için kocasına itimat ediyor. 2. emanet etmek: trust s.t. to s.o./trust s.o. with s.t. bir şeyi birine emanet etmek. 3. inanmak: I trust his statement. İfadesine inanıyorum. 4. in -e güveni olmak: He trusts in his own abilities. Kendi yeteneklerine güveni var.